Trein twee (nieuwe versie)

Meer dan vijfentwintig jaar lang pendelde ik dagelijks met de trein naar Brussel en dat was heel dikwijls een echt avontuur.  Jarenlang ging het goed, af en toe eens een staking, af en toe eens een 'persoonlijk ongeval' (eufemisme voor iemand die het leven niet meer zag zitten en dus op het verkeerde spoor ging zitten) maar al bij al heel betrouwbaar.  Heen en weer in zo'n minuut of vijfenveertig.

En toen liep het mis.  Een of andere nieuwe topman wou zijn stempel drukken op de goed geoliede machine en dat is de trein nooit meer te boven gekomen. 

Een korte anekdote ter illustratie.

Een gewone ochtend in dat rampzalige treinjaar.  Ik word wakker gewekkerd om zes uur, zodat ik om acht uur kan inpunten op het werk.  Alles loopt vlotjes en zelfs de trein vertrekt op tijd.  En dan begint het avontuur.

Het is winter en ijskoud, maar de trein is lekker warm.  Ik verdiep me zoals gewoonlijk in een boek en kijk niet op of om, maar er klopt iets niet.

Jarenlang reizen op hetzelfde traject geeft je een soort ingebouwde klok mee: 'Het geluid van het ondergrondse station in Mortsel', 'De tweelingbrug bij Duffel', 'Het station Van Mechelen'  Zonder opkijken voel je waar je bent, hoor je waar de trein voorbijrijdt.

Die ochtend klopt er iets niet.  Ik kijk uit het raam en zie ... Antwerpen Noord.  Stilte in de luidsprekers.  'Ben ik op de verkeerde trein gestapt?  Ben ik op weg naar Roosendaal?'

De trein stopt met knarsende remmen, het licht gaat uit.  De luidsprekers zwijgen.  Na tien minuten malende gedachten en vragende ogen naar de medereizigers 'Wat is hier aan de hand?  Zijn we gekaapt?'  Eindelijk gekraak in de luidsprekers 'Geachte reizigers, de trein is op het verkeerde spoor terecht gekomen.  We kunnen pas weer vertrekken richting Brussel (toch de juiste trein!) als we toelating krijgen van het seinhuis.  Gelieve ons te verontschuldigen voor de opgelopen vertraging'

Zo is mijn trein naar Brussel op het rangeerstation Noord terechtgekomen: richting Nederland dus.  Rangeerstation Noord is nu het alom geroemde Park Spoor Noord.  Ik vermoed dat ze de sporen daar hebben verwijderd om de treinen naar Brussel op het juiste spoor te houden.

Ondertussen is het bijna tijd om op het werk in te punten en de trein staat nog altijd in Antwerpen Noord.  En het wordt kouder en kouder, want samen met het licht is ook de verwarming uitgevallen.

Eindelijk, rond negen uur,  floept het licht weer aan, begint de verwarming weer te draaien en komt de trein in beweging, traag maar zeker.  Traag, want het duurt bijna een half uur voor de trein het station Antwerpen Oost passeert om dan eindelijk in Berchem het spoor naar Brussel weer te vinden.

Aan het einde van de rit, om elf uur, vraagt de stem in de luidspreker nogmaals of we haar willen verontschuldigen.  Een waarom ook niet?  De trein is altijd een beetje reizen en onvoorziene omstandigheden horen daarbij.