Datumlijn

  

Oudjaar 2000 middaguur. 'Happy New Year'!

Mails uit Australië en Nieuw-Zeeland herinneren me eraan dat het nieuwe millennium binnen twaalf uur ook voor ons, in Europa werkelijkheid wordt. Een gevoel van vervreemding overvalt me, net zoals altijd, wanneer ik naar vrienden of familie 'in den vreemde' telefoneer. Wij worden wakker, zij gaan slapen. Wij gaan slapen, zij worden wakker. Met mijn ratio en kennis weet ik dat de aarde om de zon wentelt en dat de dag- en datumlijn in een verzonnen meetsysteem minuut per minuut, dag na dag verder schuift over de tijdzones. 

Zolang de beschaving niet in overdrive ging, voelde de trage reiziger te voet, te paard of per boot niet dat zijn tijd langzaam maar zeker verschoof tegenover de tijd van de thuisblijver. Een brief was minstens enkele weken, zo niet enkele maanden onderweg. De bruuske confrontatie met het tijdverschil kon de reiziger en de thuisblijver niet van hun stuk brengen. 

Nu de wereld een dorp is geworden en we met het vliegtuig tegen de klok in kunnen vliegen, brengt onze tijdrekening me in verwarring. Zeker op een keerpunt in de geschiedenis als het jaar 2000, als de drie laatste cijfertjes van het jaartal, op '000' draaien. Het cijfer '0' is in onze cultuur het nulpunt, het begin. Daarom wellicht dat keerpunt. 

Uur na uur toveren satellieten via de ruimte, het ene grandioze vuurwerk na het andere op het scherm, alsof het feest nooit zal eindigen. Vierentwintig uur later is het nieuwe jaar voor iedereen een feit en draait de aarde onverstoorbaar door. De zon belicht opnieuw de datumlijn en doorkruist een nieuwe dag op de kalender: dag 1 in het nieuwe millennium.